Ανάμεσα στις προσταγές , τα αναμασήματα, τις εξοφλήσεις, ανάμεσα στα σφιγμένα δόντια και τα δαγκωμένα βλέμματα, ανάμεσα, μπορεί και να ξεφύγει μια στάλα θέρους. Δες, μια μικρή, αδιόρατη γραμμούλα από φως, μια εκ παραδρομής επίσκεψη, ένα κατά λάθος τηλεφώνημα, παραπάτημα, ξαφνικό ράγισμα στο μάρμαρο. Αντίστιξη. Αντί της στίξης μου, μη στάξει και μη βρέξει, χωρίς τόνους θα στο πω, χωρίς θαυμαστικά, τελείες και άλλα σημεία, θα στο πω με μια λέξη που δεν θα χωρίζει ποτέ, μόνο θα χαρίζει, θα ναι μικρή και μεγάλη, θα ναι εύκολη και δύσκολη, και μόλις την βγάλω από το βαρύ χοντρό λεξικό μου θα διαλυθεί στο στόμα σου, θα γίνει σκόνη ανάμεσα στα χείλη και θα σπαρθεί στον άνεμο για να μυρίσει χλόη. Κ’ έπειτα, όταν θα φανεί το σώμα, σπασμένο από τις λέξεις τις παλιότερες, βρώμικο από χώματα περασμένα κι ανάστατο από τις ερμηνείες που έλειψαν, θα αρχίσει πόλεμος. Τότε θα αναμετρηθούν. Το σώμα και η λέξη.
Ύστερα επιτέλους ας φιλιώσουν.
---------------


Λύσε τα μαλλιά σου και κατέβασε τα χέρια. Καμία απειλή. Το στόμα σου έχει αρχίσει να ραγίζει στις άκρες, κάτι σημαδάκια το βαθουλώνουν. Μην κλαις άλλο γιατί θα σπάσει. Ξεκίνα να χαμογελάς. Να αρχίσουν τα λάμπουν τα μάτια στο χαμόγελο, να ενωθούν οι έξω άκρες τους, να υψωθούν τα ζυγωματικά. Στην κλείδα σου να χαθεί μια θάλασσα, να τρεμοπαίξει ο ναυαγός στους κυματισμούς του λαιμού. Μόνο πρόσεχε τα νύχια τα γυαλιστερά των αρσενικών που δεν λογαριάζουν το άλγος. Αυτές τις φυσικές λίμες που τρομοκρατούν κάθε μαλακή σου υφή.
-------------


Κοίτα, έχω μαργαρίτες ανάμεσα στα πόδια μου. Κόβω και μαδάω πέταλα, λέω το τραγουδάκι. Κοίτα, έχω χλόη στα μάτια, θάλασσα στους ώμους, χώμα στο στόμα και λέξεις πέτρες. Πέτρες καταπάνω σου, να δεις και να μυρίσεις αίμα. Κοίτα.
---------

Με Δάνειο

Επιδοτούμενη
από ίδρυμα πιστωτικό των υποσχέσεων
ξεκίνησα την επιχείρηση.
Τώρα λοιπόν που χρεοκοπήσαμε
το κλείσαμε το μαγαζί
και έμεινα υπόχρεη,
θα σε ξοφλήσω
με τοκισμένη απόγνωση.