Κάτι πράσινα φωτοστέφανα
έβλεπα μόνο
(τυχαίο περιστατικό να πείς
ή μήπως θεία πρόνοια;)
λαμπύριζαν στα χειροκροτήματα
και στα πατήματα τους στις εξέδρες.

Δεύτερο διάζωμα πλάι-πλάι
ολοχαρής αυτός και περιποιημένος
με το πουκάμισο κολαριστό
έφερε μια αυταρέσκεια στο βλέμμα
πρώτα κοιτούσε με σιγουριά
ύστερα σταυροπόδι.

Σιχάθηκα.
Τον σταυρό χρειαζότανε και αυτός.