Seasonal Feeling #4
Το χαρτί; Ποιό χαρτί;
Μαζί με τα πουλιά του θεού (δεν τον γράφω με κεφαλαίο απο καπρίτσιο) ξύπνησα σήμερα. Στριφογύρισα αρκετά, μετά μου εξομολογήθηκα οτι δεν έχει άλλον ύπνο για μένα και σηκώθηκα. Μου ρίχνει πισώπλατες μαχαιριές το υποσυνείδητο βλέπεις. Ονειρεύτηκα πως έγραφα εξετάσεις και μάλιστα δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά. Άγχος και στο μαξιλάρι μου; Ε νισάφι πια! Δεν το συζητάω παραπέρα όμως, εκνευρίζομαι.
Λοιπόν, λίγο πρίν κοιμηθώ, ξαπλωμένη και ημιθανής (απο τον πόνο γιατί ήρθε για επίσκεψη ο φίλος μου ο κολικός του δεξιού νεφρού που όταν μεγαλώσει θα γίνει οικοδόμος και θα μου φτιάξει δέκα διαμερίσματα) χάζευα στην τιβί αηδίες του χειρίστου είδους(το χάζευα στην κυριολεξία παρακαλώ). Είδα που λέτε αγρότες που ψάχνουν γκόμενα φυσιολάτρη (μέσω τιβί όλα αυτά και όποιος δεν πιάνει την ειρωνεία της υπόθεσης να το ξανασκεφτεί), μετά είδα το "λόγο τιμής", γεμάτο αστέρες της υποκριτικής του παρόντος μας αλλά παρθένους τότε και λίγο πριν θυμώσω με την κατάντια μου, κουδούνισε το κινητό μου. Μήνυμα γραπτό και αυτό, το λέω με μια κάποια ανακούφιση γιατί δεν είχα όρεξη για κουβέντες ούτε εγώ ούτε και η κατάντια μου. Ο Κωστής ήταν, που είναι ο καλύτερος μου φίλος-αυτοκόλλητος-μαζί απο την κούνια-για πάντα εκεί-αγαπημένος μου-αδερφός. Δικαιούμαι να τον λέω έτσι λόγω αγάπης αλλά και χάριν ελλείψεως αδερφού εξ' αίματος, μοναχοπαίδι γαρ. Του είχα αφήσει ένα περίλυπο και μυστηριώδες μηνυματάκι στην σελίδα του στο φέιςμπούκ που έλεγε "miss you" και έτσι βλέπεις μπήκαν σε εγρήγορση οι προαιώνιοι δεσμοί. Μου έγραφε οτι φύτεψε! Έβαλε κολοκυθάκια και κρεμμυδάκια και δυόσμο και λεβάντα. Πάρτε με για τρελή αν θέλετε αλλά εμένα τούτο το νέο κατάφερε να με συνεφέρει και να μου φέρει τούμπα την διάθεση. Πρόλαβα να σκεφτώ οτι τα κρεμμύδια είναι πολύ χρήσιμα και μπαίνουν παντού ακόμα και αν σου πρηστεί το πόδι απο χτύπημα, ότι τα κολοκυθάκια θα τα κάνουμε μπουρέκι (όποιος δεν ξέρει να μου αφήσει μήνυμα να του εξηγήσω τι είναι το μπουρέκι στα Χανιά), ότι με τον δυόσμο θα φτιάξουμε λικέρ και με την λεβάντα θα αρωματίζουμε την ζάχαρη για γλυκά και θα φτιάξουμε και σακουλάκια αρωματικά για συρτάρια με εσώρουχα.
Όλα αυτά μόλις επιστρέψω στα πάτρια εδάφη. Του πρότεινα επίσης σε μήνυμα γραπτό βασιλικό και δεντρολίβανο για τα μυριστικά του που μ' αρέσουν και χαμογέλασα. Χαμόγελο αληθινό, όχι απο τα τσάμπα χαμόγελα που μοιράζουμε εδώ και εκεί. Επειδή λοιπόν ένιωσα ευλογημένη που ο Κωστής υπάρχει και φτιάχνει μπαχτσέ, επειδή κάτι τέτοια ξαφνικά και μικρά πράγματα μου θυμίζουν τί καλά που είναι να ζεις ακόμα και αν η τιβί έχει αηδίες, σε έχει φάει το άγχος για τις επιδόσεις σου, έχεις ένα βουνό σίδερο και στο νεφρό σου δουλεύει μια μπετονιέρα νυχθημερόν, σήμερα θα αγαπάω όλο τον κόσμο και σκοπεύω μάλιστα να του το πω.
Σας αγαπώ πολύ,
Δ.