Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Seasonal Feeling #ανεμογκάστρι
Οι μέρες που δεν γράφει κανείς είναι ανυπόφορες. Όχι. Καλύτερα θα ήταν να πω, " οι μέρες που δεν γράφω ενώ πραγματικά θα ήθελα να γράφω είναι ανυπόφορες". Ναι, αυτό είναι. Έχουν περάσει κάμποσες τέτοιες ανυπόφορες μέρες τον τελευταίο καιρό και τις κοιτάω ανήμπορη να πολλαπλασιάζονται γιατί πραγματικά δεν μπορώ, μου είναι απολύτως αδύνατο, να κάνω κάτι για αυτό. Δηλαδή μου είναι απολύτως αδύνατο να κάνω κάτι ώστε να γεμίσει απο την μία πλευρά με λέξεις το "new document" (με λέξεις που θα έχουν μια κάποια σημασία τέλοσπάντων) και να αδειάσει απο την άλλη το μυαλό μου που κοντεύει να εκραγεί λες και πρόκειται για κοιλιά εγκυμονούσας στα τέλη του ένατου. Η κύηση μάλιστα είναι η πιο κοντινή κατάσταση την οποία μπορώ να σκεφτώ για να ταυτιστώ την ώρα τούτη , παρά το γεγονός οτι δεν υπήρξα ποτέ έγκυος και ούτε που φαντάζομαι ποια μπορεί να είναι η αίσθηση του όλου πράγματος. Πάντως οι λέξεις, αυτές που μαζεύονται και μεγαλώνουν μέσα μου μέρα με την μέρα, αυτές που διογκώνονται και μου τρώνε λίγο λίγο τον χώρο στο κεφάλι μου, που στριφογυρνάνε τις πλέον ακατάλληλες στιγμές και δεν αποφασίζουν να βγουν, (άσε που αν το αποφασίσουν όλο με τα πόδια έρχονται) αυτές, μόνο με μωρά-ταραχοποιούς-υποδόριους καταληψίες μπορώ να τις παρομοιάζω. Και ναι, ομολογώ πως τρέφω και μια κάποια τρυφερότητα για αυτές.
Λοιπόν αυτό είναι το περιβόητο writer's block και περιμένω υπομονετικά την μόνη λύση που γνωρίζω.
Τον τοκετό . (τον φυσικό παρακαλώ διότι σε αυτή την περίπτωση η επι τούτου πρόκληση τοκετού καταλήγει σε τερατογέννεση.)

Υ.Γ. Επίσης τρώω ότι και αν βρεθεί μπροστά μου με απίστευτη βουλιμία λες και την όρεξη μου καθοδηγεί μάντης με ενόραση τέτοια που μαρτυράει μελλούμενο λιμό.

Υ.Γ.2 Μπορεί να φταίνε και οι εκλογές. Ήμουν που ήμουν, ήρθα η γυναίκα και απόγινα..

Υ.Γ.3 Έχω ανοιχτή τιβί ενώ σας γράφω οτι δεν μπορώ να γράψω και ενώ δυστυχώς μπορώ ακόμη να ακούω. Διαφημισούλα για νέα σειρούλα σε ένα καναλάκι που μας εξηγεί με παθιάρικη φωνούλα : "Και οι τρεις (γυναίκες) τα έχουν όλα, και.. θέλουν περισσότερα!".
Τώρα μου ήρθαν και οι πρώτες αναγούλες.
Σας φιλώ.
Δ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: