Είδα εχθές παρέα με πολύ σοκολάτα ένα ντοκυμαντέρ. Για την οικολογική καταστροφή, εξαιρετικό και να το δείτε (the age of stupid). Έτσι έπαθα αυτό που λέμε οικολογική αφύπνιση (αυτό που δεν κατάφεραν να μου κάνουν οι οικολόγοι πράσινοι στις εκλογές δηλαδή). Έμαθα πόσο μεγάλο κακό προκαλώ με μια πτήση με το αεροπλάνο, είδα άρρωστες γυναίκες στην αφρική να πλένουν τα ψάρια που θα φάνε με απορυπαντικό ρούχων για να τα καθαρίσουν απο το πετρέλαιο που ξέφυγε απο τις παραδίπλα εγκαταστάσεις τις shell, είδα έναν 70χρονο αλπινιστή να μιλάει για τον παγετώνα που λιώνει 15 μέτρα τον χρόνο και να κλαίει, είδα δύο αδερφάκια απο το Ιράκ να περιγράφουν την δολοφονία του μπαμπά τους, κ’ ύστερα να παίζουν πόλεμο. Όπως καταλαβαίνετε στην μισή ταινία έβριζα και στην άλλη μισή έκλαιγα. Και μετά τελείωσε. Συνήθως, καταλαβαίνω αν κάτι με έχει αγγίξει όχι την ίδια την στιγμή που έρχομαι σε επαφή μαζί του αλλά τις επόμενες μέρες. Αν με κυνηγάει και δεν με αφήνει στην ησυχία μου τότε η δουλειά έχει γίνει. Η δουλειά λοιπόν έγινε. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι κάνει ο Θεός και πώς το βλέπει το πράγμα, αλλά αν εγώ ήμουν στην θέση του και εμείς ήμασταν τα παιδιά μου, θα μας είχα αποκληρώσει και θα είχα ξεκινήσει καινούργια οικογένεια. Αυτά για να καλύψω την πιθανότητα να υπάρχει θεός και την περίπτωση στην οποία κάποιος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής. Εντάξει; Το λέω με λίγα λόγια.
Καπούτ. Ψοφάμε. Αυτή η ουράνια σφαίρα που μας έθρεψε τόσο καιρό έχει κλατάρει. Την κάναμε να κλατάρει. Όλος ο πολιτισμός, η σκέψη η τέχνη , ότι τελοσπάντων θα προσμετρούσε ο καθένας μας στα επιτεύγματα του δίποδου θηλαστικού μέχρι σήμερα, πάνε στράφι. Αν το χωρούσε το μυαλό μας, αν μπορούσαμε για μια στιγμή να αντιληφθούμε την διάσταση και το μέγεθος του προβλήματος, θα έπρεπε να παρατήσουμε εδώ και τώρα τις ζωές μας και να τρέξουμε προς τα βουνά. Μήπως και έστω την τελευταία στιγμή, καταρρεύσει τούτη η ηλίθια καταναλωτική αηδία που ονομάσαμε ζωή και σωθεί τίποτα από την πραγματική διάσταση της ύπαρξης.
Αλλά σιγά. Ποιος να τρέχει μέχρι το βουνό τώρα. Άσε που δεν θα έχει και νέτ εκεί..

Αλήθεια σας είπα; Θέλω ένα καινούργιο χαλί για το σαλόνι μου και μερικές παπουτσοθήκες γιατί οι παλιές έχουν τιγκάρει... λέτε να βρω στα ΙΚΕΑ; Πρέπει να πάω και στο σούπερ μάρκετ, ξέμεινα απο σοκολάτα...