Τόσο καιρό
δυό-δυό οι ιστορίες μας.
Όμως χθες
μέσα από σφιγμένα δόντια
είπα, αιφνιδίως και ταράχτηκες
«Φτιάξε μου μια
νέα».
Τόσο καιρό
σπρώχνομαι πάνω σου αιμάτινη
κι αφήνω στα σεντόνια
ίχνη του πραγματικού.
Να η όψη, να και η θέρμη μου
Θα έπρεπε ως τώρα να με ξέρεις.

Ώστε έτσι;

Λοιπόν προτού φύγεις
επέτρεψε μου μια λέξη.
Από εκείνες τις απαλές
αυτές που αλαφροπατούν και ξεκουράζονται στα μαλλιά των κοριτσιών.
Άκου.
Θα την ελευθερώσω
θα τρέξει καταπάνω σου ο ήχος της
θα σε φτάσει
και θα ξεψυχήσει κοντά στον λοβό σου
στην τρίτη συλλαβή.