Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Μα δεν ξέρεις πως; Όχι έτσι. Πιο σφιχτά. Τράβηξέ με κοντά σου ξαφνικά όταν περνάω ανυποψίαστη από δίπλα σου. Κλείσε μου το στόμα γιατί οι λέξεις μου είναι πολλές και κάνουν θόρυβο. Κλείσε μου τα μάτια γιατί βλέπω τόσο που συχνά δεν αισθάνομαι. Και μετά βάλε το χέρι σου στον αυχένα μου. Μπορείς έτσι από την βάση του λαιμού να κατευθύνεις το κεφάλι μου όπως επιθυμείς. Θα μου αρέσει μην σε νοιάζει. Νιώθω καλά όταν δεν έχω την ευθύνη του. Θυμήσου ακόμη να κλειδώσεις τα πόδια μου ανάμεσα στα δικά σου γιατί έχουν την τάση να με παίρνουν μαζί τους μακριά. Μπράβο. Βάλε δύναμη. Έτσι. Ορίστε, τώρα με κρατάς.

... χαρούμενος;

1 σχόλιο:

ego είπε...

Πολύ απλά και τρυφερά θα στο πώ.
Το στόμα σου δεν έχει την ευθύνη, βγάζει λέξεις και κάνει θόρυβο. Ούτε το κεφάλι σου ούτε τα πόδια σου. που σε πάνε μόνα τους. Αναρωτήθηκες ποιός τα γράφει αυτά?
Εγώ έχω μια αμυδρή ιδέα. Εσύ?