Αφού πλυθώ και γίνω το λευκότερο λευκό λεω να απλωθώ στο σκοινί της μπουγάδας. Να κρέμομαι εκεί και να στραφταλίζω στον ήλιο, να με φυσάει και να με κουνάει πέρα δώθε ο άνεμος. Πιασμένη καλά με τα πολύχρωμα μανταλάκια μου τίποτα δεν θα φοβάμαι. Τα μανταλάκια γαντζώνουν καλά στο δέρμα, ο πόνος δεν είναι και τόσο σημαντικός ώστε να σε αποθαρρύνει και σε κρατάνε σίγουρα και καλά ασφαλισμένο στο σκοινί σου. Ασφάλεια γκαραντί το μανταλάκι και δικλείδα απαραίτητη για να χαρείς τον ήλιο και τον άνεμο επάνω στο σκοινί δίχως τον φόβο πιθανής πτώσης. Ορίστε λοιπόν, δεν πέφτεις, δεν λασπώνεσαι, δεν κινδυνεύεις από το μένος των μποφόρ που μπορούν να σε πάρουν, να σε σηκώσουν και να σε πάνε ως την άλλη άκρη του κόσμου, στην κορφή κάποιου δέντρου στην ερημιά για να ξεχαστείς εκεί για πάντα σκισμένος και βρόμικος. Εμπρός λοιπόν, μανταλάκι και ευχαριστήσου το.

Μόνο να θυμάσαι και αν θέλεις ζύγισε το στο νού σου πριν αποφασίσεις την χρήση, πως άπαξ και αυτά τα συμπαθή, πολύχρωμα μανταλάκια που σε προστατεύουν και σε κρατάνε με ασφάλεια στο σκοινί, σε γαντζώσουν, δεν μπορείς πια να πας πουθενά. Κυριολεκτώ. Πουθενά.