Την άγγιζε πάντοτε με προσοχή. Όχι από φόβο μήπως σπάσει ή μήπως πρόκειται για όνειρο και εξαφανιστεί. Καμία σχέση. Προσεχτικά την άγγιζε όπως όταν ανοίγεις το αγαπημένο σου βιβλίο. Ευλαβικά. Όλο προσμονή γρηγόρευε η ανάσα του, την πλησίαζε και το χέρι του ανοιγόταν στην βάση του λαιμού. Τα χέρια του ήταν κρύα, γιατί δεν έφτανε σωστά το αίμα στα άκρα του. Τα ζέσταινε στα μαλλιά της. «Φίλα με» του έλεγε αυτή, σηκωνόταν στις μύτες των ποδιών και έγερνε μπροστά με το κεφάλι σε έκταση. Της αρνιόταν. Έπαιρνε το κεφάλι της στα χέρια του, το ακουμπούσε στο στήθος του αριστερά και έκλεινε την αγκαλιά. Έξω από τον κόσμο. Ο κόσμος αγκαλιά. «Άκου» της έλεγε και ίσα που ακουμπούσε με τα χείλη το φωτοστέφανο της.
«Άκου το φιλί».

---

Το ωραίο ήταν όταν πηγαίναν σινεμά σε ταινίες της κακή ώρας. Όταν διαλέγαν εκείνη με τις χειρότερες κριτικές, βγάζαν εισιτήρια τελευταία στιγμή και μπαίναν στην αίθουσα αφού είχαν κλείσει τα φώτα. Συνήθως δυο καθίσματα κάπου στο μεσαίο διάζωμα. Δεξιά ή αριστερά δεν τους πείραζε. Στην αρχή παρακολουθούσαν λίγο και ύστερα δεν έδιναν άλλη σημασία. Κοιτούσαν μπροστά χωρίς να βλέπουν και έπλεκαν τα χέρια τους. Άφηναν μόνο τα δάχτυλά να παλεύουν και να συστρέφονται σ’ άγριο χορό.


---

Γνωρίστηκαν παράδοξα μπροστά σε μια βιτρίνα. Εκείνος τακτοποιούσε το εμπόρευμα και εκείνη προσπαθούσε να δει το ταμπελάκι με μια τιμή που κρυβόταν πίσω από το πόδι του. Του έκανε νόημα να παραμερίσει. Της χαμογέλασε και έκανε ένα βήμα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Του γέλασε και αυτή δείχνοντας την άλλη κατεύθυνση. Αυτός υπάκουσε. Η κοπέλα έσκυψε να δει την τιμή. Εκείνος έσκυψε να δει την κοπέλα. Εκείνη είδε τα μάτια του και όχι την τιμή. Και εκείνος στο τέλος δεν την άφησε να αγοράσει τίποτε. Την πήρε και φύγανε.