Δεν έχει δρόμο απο δω που πας! Τρεις φορές το προσπάθησες και ακόμα να το μάθεις. Δεν έχει δρόμο! Θα τσακιστείς κ΄υστερα θα κλαις που ξεματώνουν τα πόδια σου στις πέτρες! Γιατί δεν μ ακούς;

Τούτη την φορά έμαθα. Θα ακροπατήσω ανάμεσα στα λιθάρια σαν μπαλαρίνα. Μέχρι να σκονιστούν τα πόδια απο το χώμα θα τα ξεπλένει ο άνεμος.

Είσαι τρελή! Δεν θα τα καταφέρεις ποτέ. Και το φίδι; Τί θα κάνεις με το φίδι; Αν σε αρπάξει θα σε δαγκώσει και ύστερα θα πετρώσεις για πάντα.

Σιγά τον δράκοντα! Θα φορέσω την προστατευτική στολή που μου δάνεισε ο φίλος μου, ο γερο-μπάτλερ του Μπάτμαν, και το φίδι θα μπορεί να δαγκώσει μονάχα την γλώσσα του!

Ωραία. Και πές πως δεν τσακίστηκες και δεν σε δάγκωσε το φίδι. Την Μεγάλη-Χαράδρα-Πριν-Το-Τέλος πώς θα την περάσεις; Αν πέσεις θα κάνεις βουτιά στο κέντρο του κόσμου και θα λιώσεις απο την ζέστη στον πυρήνα!

Δεν θα την περάσω. Μόνο να καθίσω εκεί στην άκρια θέλω που είναι ρομαντικά, να κουνώ τα πόδια μου πάνω από το κέντρο του κόσμου και να τον περιμένω.

Και αν δεν έρθει;

Θα περιμένω.

Και αν δεν έρθει ποτέ;

Θα περιμένω ακόμη.