Κάνω κύκλους. Αν βλέπατε την σκύλα μου, την Σουσού θα καταλαβαίνατε τί εννοώ γιατί είμαστε ολόιδιες. Εκείνη βέβαια κυνηγάει την ουρά της και αυτή είναι μια απολύτως λογική ενασχόληση αν είσαι σκύλος. Εγώ όμως, σβουρίζω γύρω από τον εαυτό μου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ζαλιστώ τόσο που να με ξεχάσω. Πράγμα βεβαίως απίθανο εκτός και αν σκουντουφλήσω, κουτρουβαλήσω, πέσω σε κόμμα και απολέσω επιτέλους την άτιμη αυτή συνείδηση και την συναίσθηση του εαυτού μου. Εκτός και αν δεν είμαι απο την γη, έχω καταγωγή απο τους Κύνες τους Θηρευτικούς (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CE%98%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF) και μού χει μείνει το γύρω-γύρω-όλοι, κουσούρι λόγω εντοπιότητας. Πάντως όσο περνάει ο καιρός και σβουρίζω, τόσο καταλαβαίνω πως οι τέλειοι κύκλοι που διαγράφω ως άλλο Αριστοτελικό ουράνιο σώμα κάθε άλλο παρά την αρμονία συμβολίζουν. Τί και που μου μάθαν οτι ο κύκλος νικάει σε ομορφιά όλα τα σχήματα; Έχουμε λέει και περηφάνια εθνική για τους κυκλωτικούς παραδοσιακούς χορούς μας. Βρε τί χαζομάρες μου λες... Να με πηγαίνει ο χορός βήμα το βήμα στην ίδια θέση και γύρω-γύρω απο την ουσία, να χαζεύω το κέντρο και να ξερογλείφομαι αλλά να μην το φτάνω ποτέ; Και να χαίρομαι απο πάνω για την φοβερή μου ιδέα να περικυκλώσω το κέντρο μετα μουσικής μαζί με τους φίλους μου; Εγώ λοιπόν λέω οτι οι κύκλοι είναι μια ατέρμονη, ανούσια και βαρετή επανάληψη. Εξ ού και μόλις εντοπίσω αυτό που με αναγκάζει σε περιστροφές και πιρουέτες, μόλις ανακαλύψω την κρυφή πηγή του, θα του βάλω φωτιά, δυναμίτη, μπαρούτι και θα το εξολοθρεύσω για να μάθει να με τυραννά. Μετά θα αγαπώ ελεύθερα τις ευθείες γραμμές, θα παρεκτρέπομαι σε καμπύλες, θα τέμνομαι, θα ανέχομαι τα τρίγωνα και τις γωνίες τους, τις πολλές και τις λίγες έδρες, τα σοβαρά τετράγωνα, θα κυλάω με κύλινδρους και θα φτάσω και στο ακριβοθώρητο κέντρο. Όλα θα τα κάνω, όλα! Αρκεί να γλιτώσω από τους καταραμένους κύκλους μου!

-----------------------------------------------------------------------------

Μια χάντρα που σπάει και λύνεται, -πώς να συμμαζέψεις το σύμπαν απο το πάτωμα- κομπολόι στα χέρια του το πρόσωπο και
κόκκινα γέλια. Κάνει παιχνίδι, κρύβει τον λαιμό, φοράει μαντίλι. Τυλίγεται το ευαίσθητο σημείο και τώρα δεν έχεις πέρασμα. Γυμνή πρόκληση και τα νερά για σκέπασμα να κρύψουν το ανέγγιχτο. Τώρα έτσι όπως κοιτάει γυμνη ανάμεσα απο τα νούφαρα πού θα βρεις δύναμη να της θυμίσεις πως ζει σε βάλτο;
.