Άκουσα με προσοχή όλες τις συμβουλές, τις φίλησα και τις αγκάλιασα στον ύπνο μου σφιχτά, πριν τις πετάξω στο καλαθάκι μου. Επίσης, έκανα ένα βήμα έξω απο τον ιδιωτικό μου κύκλο πριν να ανακαλύψω οτι την ίδια στιγμή που χοροπηδούσα όλο χάρη εκτός του, ένας άλλος δεύτερος κύκλος σχηματιζόταν και με εγκλώβιζε εκ νέου. Τί ωραία. Όταν τα τρόφιμα στο ψυγείο μου αρχίζουν να μυρίζουν και τα πρώτα συμπτώματα μούχλας να παρουσιάζονται, κάνω μια επιδρομή με σκουπιδοσακούλα στο χέρι και αφού τα πετάω (ασυζητητί) βάζω στο κάτω ράφι του ψυγείου μου ένα μπολάκι με ζεστό αχνιστό νερό με ξύδι. Για να ξεβρομίσει. Φυσικά και δεν αλλάζω ψυγείο επειδή σάπισαν οι ντομάτες. Οι ντομάτες απο την φύση τους σαπίζουν. Εντροπία το λένε. Ο κόσμος ολόκληρος προς αυτήν κινείται γιατί να ξεφύγουν οι δικές μου οι ντομάτες; Γι’ αυτό όλο προσπαθείς να τις προλάβεις. Να τις κάνεις σαλάτα πριν να πάρουν τον φυσικό τους δρόμο και μουχλιάσουν. Αλλά αν καθυστερήσεις, τότε δεν ωφελεί σε τίποτα να ρίξεις πάνω τους τις ευθύνες. Ντομάτες είναι και άλλη επιλογή δεν είχαν. Όχι δεν φταίει ούτε ο μανάβης, τίποτα σκάρτο δεν σου πούλησε, την δουλειά του έκανε και αυτός όπως και η συντήρηση του ψυγείου που πάλευε μέρα με την μέρα να σου κρατήσει την ντομάτα ζωντανή. Εσύ μόνο φταις αν δεν έφτιαξες την Δευτέρα την ντοματοσαλάτα σου και υπολόγισες πως η φυσική συμπαντική συνέχεια μπορεί να σε περιμένει ως την επόμενη Κυριακή. Αμ δε. Δεκάρα δεν δίνει η χνουδωτή μούχλα για εσένα και τις ορέξεις σου. Έτσι τώρα θα κρατάς μικρότερο καλάθι για λιγότερες ντομάτες στον μανάβη και αν επαναλάβεις την βλακεία σου και αναβάλεις την σαλάτα γιατί σε τρομάζουν τα ανακατέματα και δεν θες να πιτσιλίσεις με λάδι το καλό τραπεζομάντιλο, θα πρέπει να έχεις στο νού σου απο πριν ότι αν δεν την φας την ντομάτα στην ώρα της, νομοτελειακά, έπεται μούχλα.
-----------

Αρπάζομαι απ’ το φτερό
μιας χρυσόμυγας
ωραία βουίζει
τίποτα χρυσό δεν έχει.
Στάχυα και ηλιοτρόπια
τα ωραιότερα κίτρινα
πιο ξεστά απο το ξινό σου λεμόνι
και το μισό σου γκρείπφρούτ στο πρωινό.
Η κίτρινη σοδειά απ’ τα σπαρτά, ο χρυσός ο ήλιος
μια ζέστη σε πιάνει μέσα σου, ε;
μα,
μου φαίνεσαι λιγάκι κίτρινος,
κίτρινος σαν φλουρί είσαι παιδί μου, τί έπαθες;
κομμένος!
Ανάθεμα το χρώμα μου
μια απόφαση δεν παίρνει κανείς
τι ναι κακό
τί όχι.