Καμιά φορά τα σώματα ξέρουν. Συμβαίνει όταν συναντηθούν και ταιριάξουν, όταν μπορέσουν να αγκαλιαστούν και να ανταλλάξουν την ζέστη τους. Με φιμωμένες τις άλλες φωνές και τις περίσσιες σκέψεις, όταν επιτρέπεται μονάχα στην αφή να οδηγεί την αίσθηση, η εγγύτητα γίνεται φως ολοκάθαρο και λευκό. Πίστεψε το, τα σώματα ξέρουν. Ξέρουν σε ποιά χέρια να αφεθούν, σε ποιά μάτια να βυθιστούν, πώς και πότε να ριγήσουν. Δεν δειλιάζουν. Απορροφούν το χάδι, αναβλύζουν νερά και άρωμα από εκείνο της γένεσης και λίγο-λίγο ανασηκώνονται από την γη και τα κρεβάτια, γδύνονται το δέρμα τους και μετεωρίζονται ντυμένα με την ενέργεια της πρώτης ένωσης.
Καμιά φορά, στο λέω, τα σώματα ξέρουν καλύτερα.